İki tasarımcı tarafından kurulan prestijli “Migliore+Servetto” tasarım stüdyosunun yıllar içinde geliştirdiği uzun araştırma ve uygulamalardan yararlanan bu cilt, kültür dünyasından çok sayıda sesi bir araya getiriyor: yönetmenler, küratörler, koleksiyonerler, akademisyenler, kültürel mekanların geleceği konusunu tartışan mimarlar, tasarımcılar, gazeteciler, psikologlar.
Cilt, “Migliore+Servetto”nun kültürel alanlar projesine ilişkin vizyonunu ifade eden ve gerçek bir manifestoya dönüşen bir metinle açılıyor; sekiz bölümün başlıkları da buradan geliyor: 01. Form içeriği ve duyguları takip eder02. İçerik üreticisi olarak müze03. İnovasyon Garantörü04. Genişletilmiş Çerçeve05. Şifa Yerleri06. Kentsel Yuvalama07. Gizli arşivden dinamik kültürel tohuma08. Yaşayan bir organizma olarak müze.
Her bölümde kültür ve tasarım dünyasından sayısız şahsiyetin düşünceleri, soruları ve katkıları yer alıyor: Ulusal Dijital Sanat Müzesi müdürü Ilaria Bonacossa; mimar Giampiero Bosoni; Marco Carminati, sanat tarihçisi ve gazeteci; Koreli mimar Eui Young Chun; Brera Sanat Galerisi'nin yöneticisi Angelo Crespi; psikolog Andrea Gaggioli; Paolo Inghilleri, Milano Üniversitesi'nde doktor ve profesör; Koreli mimar Jooyun Kim; Koreli küratör Daehyung Lee; dijital sanat ve kültür uzmanı Maria Grazia Mattei; Rampello & Partners'ın sanat yönetmeni, küratörü ve kurucusu Davide Rampello; Sandretto Re Rebaudengo Vakfı başkanı Patrizia Sandretto Re Rebaudengo; Koreli tasarımcı Yong Bae Seok ve mimar Gaetan Siew.
Cilt, Milan Politeknik Üniversitesi'nden fahri profesör Fulvio Irace tarafından yazılan ve dokunsal ve sürükleyici bir duyusallıkla kültürel alanları istila eden hipermedya devrimi çağında müzeyi yeniden düşünmenin nasıl mümkün ve gerekli olduğunu sorgulayan bir sonsözle kapanıyor. .
Kitap, Milano Doğa Tarihi Müzesi için yapılan müdahaleler gibi “Migliore+Servetto” tarafından oluşturulan müze sergileri ve uluslararası çevre enstalasyonlarının görselleriyle zenginleştirilmiştir; Venedik'teki sosyal bir vakıf olan The Human Safety Net'in yeni genel merkezi için; Torino'daki Mısır Müzesi için; Varşova'daki Chopin Müzesi için; Milano'daki XXII. Uluslararası Trienal Sergisi'ndeki “Kırık Doğa” İtalyan Pavyonu “Dikkat Eden 4 Element” için; hatta Milano'daki Expo 2015 için Flags Bulvarı ve Güney Kore'nin Busan kentinde kullanılmayan bir demiryolunun dönüştürülmesiyle oluşturulan “Mavi Hat Parkı” doğrusal parkı gibi kentsel çalışmalar bile.
“Bu kitapta, tanımlamayı sevdiğimiz kavramın etrafında dönen yeni bir kültür ve toplanma yerleri kavramı şekilleniyor. Müze Tohumu. Tasarım açısından kültürel sorumluluğa bir çağrı: Bir kültür mekanı, tıpkı bir tohum gibi, yeni davranışların harekete geçiricisi olmak için çevredeki kentsel ve sosyal dokuya aşılanma kapasitesine sahip olmalıdır”, diyor Migliore ve Servetto.
Cilt, “Migliore+Servetto”nun kültürel alanlar projesine ilişkin vizyonunu ifade eden ve gerçek bir manifestoya dönüşen bir metinle açılıyor; sekiz bölümün başlıkları da buradan geliyor: 01. Form içeriği ve duyguları takip eder02. İçerik üreticisi olarak müze03. İnovasyon Garantörü04. Genişletilmiş Çerçeve05. Şifa Yerleri06. Kentsel Yuvalama07. Gizli arşivden dinamik kültürel tohuma08. Yaşayan bir organizma olarak müze.
Her bölümde kültür ve tasarım dünyasından sayısız şahsiyetin düşünceleri, soruları ve katkıları yer alıyor: Ulusal Dijital Sanat Müzesi müdürü Ilaria Bonacossa; mimar Giampiero Bosoni; Marco Carminati, sanat tarihçisi ve gazeteci; Koreli mimar Eui Young Chun; Brera Sanat Galerisi'nin yöneticisi Angelo Crespi; psikolog Andrea Gaggioli; Paolo Inghilleri, Milano Üniversitesi'nde doktor ve profesör; Koreli mimar Jooyun Kim; Koreli küratör Daehyung Lee; dijital sanat ve kültür uzmanı Maria Grazia Mattei; Rampello & Partners'ın sanat yönetmeni, küratörü ve kurucusu Davide Rampello; Sandretto Re Rebaudengo Vakfı başkanı Patrizia Sandretto Re Rebaudengo; Koreli tasarımcı Yong Bae Seok ve mimar Gaetan Siew.
Cilt, Milan Politeknik Üniversitesi'nden fahri profesör Fulvio Irace tarafından yazılan ve dokunsal ve sürükleyici bir duyusallıkla kültürel alanları istila eden hipermedya devrimi çağında müzeyi yeniden düşünmenin nasıl mümkün ve gerekli olduğunu sorgulayan bir sonsözle kapanıyor. .
Kitap, Milano Doğa Tarihi Müzesi için yapılan müdahaleler gibi “Migliore+Servetto” tarafından oluşturulan müze sergileri ve uluslararası çevre enstalasyonlarının görselleriyle zenginleştirilmiştir; Venedik'teki sosyal bir vakıf olan The Human Safety Net'in yeni genel merkezi için; Torino'daki Mısır Müzesi için; Varşova'daki Chopin Müzesi için; Milano'daki XXII. Uluslararası Trienal Sergisi'ndeki “Kırık Doğa” İtalyan Pavyonu “Dikkat Eden 4 Element” için; hatta Milano'daki Expo 2015 için Flags Bulvarı ve Güney Kore'nin Busan kentinde kullanılmayan bir demiryolunun dönüştürülmesiyle oluşturulan “Mavi Hat Parkı” doğrusal parkı gibi kentsel çalışmalar bile.
“Bu kitapta, tanımlamayı sevdiğimiz kavramın etrafında dönen yeni bir kültür ve toplanma yerleri kavramı şekilleniyor. Müze Tohumu. Tasarım açısından kültürel sorumluluğa bir çağrı: Bir kültür mekanı, tıpkı bir tohum gibi, yeni davranışların harekete geçiricisi olmak için çevredeki kentsel ve sosyal dokuya aşılanma kapasitesine sahip olmalıdır”, diyor Migliore ve Servetto.