İki yazara göre yapay zekanın en büyük riski insan zekasına benzemesi değil, tam tersi olmasıdır: insan zekası kendine özgü özelliklerini kaybediyor ve yapay zeka karşısında başarısız oluyor, ondan bunalmış durumdayım. Dolayısıyla bu kitap, öncelikle insanın teknolojik olana kıyasla indirgenemez niteliklerinin farkına varmamızı sağlayarak, insan zekasının “hayatta kalması” ve yapay zekaya karşı direnci için gerçek bir el kitabı hazırlamayı amaçlıyor. Yenilenen kişisel bakım önerilmesi gereken şeydir.
Cilt on manevi egzersize bölünmüştür. Cizvitlere ait olanlar değil, Pierre Hadot'nun şöyle tanımladığı kişiler: laik ve eski filozoflar tarafından iyi bilinen ve uygulanan. Bu alıştırmaların başlıkları, yedi bilge adamın eski Delphic öğretilerine benziyor: Kendini tanı, kendin ol, kendinden keyif al, kendini iyileştir, kendini sev, kendini anlat; bu alıştırmaların, klasisizmin (Homer, Herakleitos, Sokrates, Platon, Aristoteles, Epikuros, Galen) ve Hıristiyan geleneğinin (Augustine ve Loyola'lı Ignatius) büyük yazarlarına dönüş olduğu düşünülür.
Teknolojinin ve yapay zekanın hakim olduğu, kendimizi bir veri, metin, görüntü, etkileşim denizinin içinde bulduğumuz bir çağda, aslında bu yazarları, filozofları ve Kilise babalarını yeniden keşfetmenin zamanı geldi. Örneğin bugün Elon Musk bizi teknolojik bir ürünle ilişki kurmaya, arkadaşlığı bir avatarla değiştirmeye ve sanal arkadaş veya partnerleri sevmeye davet ediyorsa, Aziz Augustine birinci yüzyılda 'Öteki' ile ilişkiyi ve diyaloğu yerleştirdi. Kitapta iki yazar, vaazları Avrupa ve Afrika'da kanun hükmünde olan Hippo'lu filozofu, pek de gizli olmayan arzusu tapılacak yeni tanrı olmak olan OpenAi'nin girişimci kurucu ortağıyla karşılaştırıyor. Bunlardan sadece bir tanesini saymak gerekirse, Saint Augustine'e dönmek, bir makinenin hiçbir zaman sevemeyeceğinin, yani gözlerden geçen sevgi akışını geri veremeyeceğinin bilincinde olarak, yapay zekaya karşı faydalı bir manevi egzersiz oluşturabilir.
Cilt on manevi egzersize bölünmüştür. Cizvitlere ait olanlar değil, Pierre Hadot'nun şöyle tanımladığı kişiler: laik ve eski filozoflar tarafından iyi bilinen ve uygulanan. Bu alıştırmaların başlıkları, yedi bilge adamın eski Delphic öğretilerine benziyor: Kendini tanı, kendin ol, kendinden keyif al, kendini iyileştir, kendini sev, kendini anlat; bu alıştırmaların, klasisizmin (Homer, Herakleitos, Sokrates, Platon, Aristoteles, Epikuros, Galen) ve Hıristiyan geleneğinin (Augustine ve Loyola'lı Ignatius) büyük yazarlarına dönüş olduğu düşünülür.
Teknolojinin ve yapay zekanın hakim olduğu, kendimizi bir veri, metin, görüntü, etkileşim denizinin içinde bulduğumuz bir çağda, aslında bu yazarları, filozofları ve Kilise babalarını yeniden keşfetmenin zamanı geldi. Örneğin bugün Elon Musk bizi teknolojik bir ürünle ilişki kurmaya, arkadaşlığı bir avatarla değiştirmeye ve sanal arkadaş veya partnerleri sevmeye davet ediyorsa, Aziz Augustine birinci yüzyılda 'Öteki' ile ilişkiyi ve diyaloğu yerleştirdi. Kitapta iki yazar, vaazları Avrupa ve Afrika'da kanun hükmünde olan Hippo'lu filozofu, pek de gizli olmayan arzusu tapılacak yeni tanrı olmak olan OpenAi'nin girişimci kurucu ortağıyla karşılaştırıyor. Bunlardan sadece bir tanesini saymak gerekirse, Saint Augustine'e dönmek, bir makinenin hiçbir zaman sevemeyeceğinin, yani gözlerden geçen sevgi akışını geri veremeyeceğinin bilincinde olarak, yapay zekaya karşı faydalı bir manevi egzersiz oluşturabilir.