Sergi ve ortadan kaldırılacak mitler
Yaklaşık 120 eserden oluşan bir sergi külliyatı, Bolognese’li sanatçının 1913’ten 1963’e kadar elli yıllık faaliyetinin tüm yapıtının izini sürüyor: Morandi’nin kariyerinin, “aynı zamanda bazı efsaneleri de ortadan kaldırmayı amaçlayan” eserlerinin bir nevi en iyi örnekleri aracılığıyla yeniden okunması. Morandi’nin izole olduğu gerçeği: Palazzo Reale’nin yöneticisi Domenico Piraina’nın açıkladığı gibi emekli bir yaşam sürdüğü doğru ama koleksiyonculukla yakın ilişkileri vardı ve sanat dünyasında neler olup bittiğini çok iyi biliyordu.” Piraina’ya göre ortadan kaldırılması gereken bir diğer büyük efsane teması da Morandi’nin sanatının ve çalışmalarının tekrarlı olmasıdır. Sanatçının natürmortlar ve manzaralar gibi belirli temalara olan tercihinden de olgunlaşan bir inanç, ancak serginin kendisinin de gösterdiği gibi, Milano müzesinin müdürü için var olması için hiçbir neden yok; burada “dünyanın evrimlerini” gerçekleştirmenin mümkün olduğu görülüyor. 1913’ten 1950’ye kadar olan resimlerini plastik, kompozisyon ve kromatik düzeyde”. Morandi Müzesi’nden alınanlar başta olmak üzere kamu kurumlarından ve özel koleksiyonlardan alınan krediler sayesinde sergilenen 120 tabloyu düşünen Piraina, “Morandi’nin monoton ve tekrardan başka bir şey olmadığı” garantisini veriyor | Bologna Şehir Müzeleri Sektörü ve Milano koleksiyonları – Pinacoteca di Brera, Museo Novecento, Modern Sanat Galerisi, Casa Museo Boschi di Stefano, Villa Necchi Campiglio-FAI Fondo Ambiente Italiano – bunlara Torino’nun GAM’ı Rovereto Mart’ı da eklendi , Palazzo Pitti, Floransa’daki Yirminci Yüzyıl Müzesi, Siena Ulusal Sanat Galerisi, Roma Capitale Modern Sanat Galerisi, Floransa Roberto Longhi Vakfı, Mamiano di Traversetolo Magnani-Rocca Vakfı, Domus Vakfı Verona, Giorgio Cini Vakfı ve Venedik Carraro Vakfı. Uluslararası krediler arasında Vatikan Müzeleri, Musée Jenisch of Vevey ve Morandi’nin 1957 ve 1962’de hâlâ hayattayken sergilediği ve Alman şehrinden prestijli Rubenspreis ödülünü aldığı Winterthur ve Siegen’deki kamu koleksiyonları yer alıyor. Kamu kurumlarından alınan krediler arasında Temsilciler Meclisi, Eni, Telekom ve Rai yer alıyor.
Sergi
Sergi programı, seçilen tema ve tekniklerin çeşitliliğinde, ressamın üslup gelişimini ve işleyiş tarzını belgeleyen yeni kombinasyonlarla kronolojik bir kriteri takip ediyor. Rotanın yarısında, Bologna Şehir Müzeleri Sektörü Morandi Müzesi işbirliğiyle oluşturulan bir video enstalasyonu, ziyaretçiye Morandi’nin son günlerine kadar yaşadığı ve çalıştığı, şimdi bir müze olan Bologna’daki Via Fondazza’daki oda çalışmasını sunuyor. , Columbia Üniversitesi’nde öğretmen olan ressam Peppino Mangravite ile yapılan bir radyo röportajının ses parçaları (1955) eşlik ediyor.
Seyahat programı, Cézannizm, Kübizm ve Fütürizm arasındaki avangardla ilk teması (1913-1918), metafiziğe kişisel yaklaşımı (1918-1919), gerçekliğe ve geleneğe dönüşü (1919-1919) belgeleyen 34 bölüme ayrılmıştır. 1920, 1920’lerdeki deneyler (1921-1929), tonal resmin gravürü ve fethi (1928-1929), 1930’larda yapıcı ve tonal anlam arasında bir dilin olgunlaşması ve temaların çeşitlenmesi (1932-1939), 40’lı yıllarda (1940-1949) ve 50’li yıllarda giderek sadeleşme yönünde (1950-1959), sulu boya (1956-1963), son olarak da son yıllarda soyutlama ile gerçeklik arasındaki gerilim (1960-1963) Gerçekliğin özüne dokunduğu, ömür boyu sürecek bir arayışın özü.
Onun evreni
Onun simgesel evreni, değişmezlikleri nedeniyle seçilmiş, gerçeklikten bağışıklanmış ve işlevlerine ara verilmiş, zamanın tozunu toplayan veya resimsel cilaların eklendiği bir tür “ilk resim” tarafından hazırlanmış en sıradan nesnelerden oluşur. Ve bu diyaframı “düşürmek”, gerçeklikle ilgili soyut olanı ortaya çıkarmak için bir bahane. Manzaralarının veya kendi deyimiyle “ülkelerin” motifleri bile her zaman görünür gerçeklikten alınmıştır: “Sürekli hayattan çalışıyorum” (Morandi 1929-1930).
Sergi, Maria Cristina Bandera tarafından tasarlandı ve küratörlüğünü üstlendi, Milano Belediyesi tarafından desteklendi, yapımcılığı Palazzo Reale, Civita Mostre e Musei ve 24 ORE Cultura – Gruppo 24 ORE tarafından Bologna Kent Müzeleri Sektörü işbirliğiyle yapıldı. Morandi Müzesi, ana sponsor Unipol Grubu ve sergi sponsoru Bper Banca sayesinde yaratıldı.
Yaklaşık 120 eserden oluşan bir sergi külliyatı, Bolognese’li sanatçının 1913’ten 1963’e kadar elli yıllık faaliyetinin tüm yapıtının izini sürüyor: Morandi’nin kariyerinin, “aynı zamanda bazı efsaneleri de ortadan kaldırmayı amaçlayan” eserlerinin bir nevi en iyi örnekleri aracılığıyla yeniden okunması. Morandi’nin izole olduğu gerçeği: Palazzo Reale’nin yöneticisi Domenico Piraina’nın açıkladığı gibi emekli bir yaşam sürdüğü doğru ama koleksiyonculukla yakın ilişkileri vardı ve sanat dünyasında neler olup bittiğini çok iyi biliyordu.” Piraina’ya göre ortadan kaldırılması gereken bir diğer büyük efsane teması da Morandi’nin sanatının ve çalışmalarının tekrarlı olmasıdır. Sanatçının natürmortlar ve manzaralar gibi belirli temalara olan tercihinden de olgunlaşan bir inanç, ancak serginin kendisinin de gösterdiği gibi, Milano müzesinin müdürü için var olması için hiçbir neden yok; burada “dünyanın evrimlerini” gerçekleştirmenin mümkün olduğu görülüyor. 1913’ten 1950’ye kadar olan resimlerini plastik, kompozisyon ve kromatik düzeyde”. Morandi Müzesi’nden alınanlar başta olmak üzere kamu kurumlarından ve özel koleksiyonlardan alınan krediler sayesinde sergilenen 120 tabloyu düşünen Piraina, “Morandi’nin monoton ve tekrardan başka bir şey olmadığı” garantisini veriyor | Bologna Şehir Müzeleri Sektörü ve Milano koleksiyonları – Pinacoteca di Brera, Museo Novecento, Modern Sanat Galerisi, Casa Museo Boschi di Stefano, Villa Necchi Campiglio-FAI Fondo Ambiente Italiano – bunlara Torino’nun GAM’ı Rovereto Mart’ı da eklendi , Palazzo Pitti, Floransa’daki Yirminci Yüzyıl Müzesi, Siena Ulusal Sanat Galerisi, Roma Capitale Modern Sanat Galerisi, Floransa Roberto Longhi Vakfı, Mamiano di Traversetolo Magnani-Rocca Vakfı, Domus Vakfı Verona, Giorgio Cini Vakfı ve Venedik Carraro Vakfı. Uluslararası krediler arasında Vatikan Müzeleri, Musée Jenisch of Vevey ve Morandi’nin 1957 ve 1962’de hâlâ hayattayken sergilediği ve Alman şehrinden prestijli Rubenspreis ödülünü aldığı Winterthur ve Siegen’deki kamu koleksiyonları yer alıyor. Kamu kurumlarından alınan krediler arasında Temsilciler Meclisi, Eni, Telekom ve Rai yer alıyor.
Sergi
Sergi programı, seçilen tema ve tekniklerin çeşitliliğinde, ressamın üslup gelişimini ve işleyiş tarzını belgeleyen yeni kombinasyonlarla kronolojik bir kriteri takip ediyor. Rotanın yarısında, Bologna Şehir Müzeleri Sektörü Morandi Müzesi işbirliğiyle oluşturulan bir video enstalasyonu, ziyaretçiye Morandi’nin son günlerine kadar yaşadığı ve çalıştığı, şimdi bir müze olan Bologna’daki Via Fondazza’daki oda çalışmasını sunuyor. , Columbia Üniversitesi’nde öğretmen olan ressam Peppino Mangravite ile yapılan bir radyo röportajının ses parçaları (1955) eşlik ediyor.
Seyahat programı, Cézannizm, Kübizm ve Fütürizm arasındaki avangardla ilk teması (1913-1918), metafiziğe kişisel yaklaşımı (1918-1919), gerçekliğe ve geleneğe dönüşü (1919-1919) belgeleyen 34 bölüme ayrılmıştır. 1920, 1920’lerdeki deneyler (1921-1929), tonal resmin gravürü ve fethi (1928-1929), 1930’larda yapıcı ve tonal anlam arasında bir dilin olgunlaşması ve temaların çeşitlenmesi (1932-1939), 40’lı yıllarda (1940-1949) ve 50’li yıllarda giderek sadeleşme yönünde (1950-1959), sulu boya (1956-1963), son olarak da son yıllarda soyutlama ile gerçeklik arasındaki gerilim (1960-1963) Gerçekliğin özüne dokunduğu, ömür boyu sürecek bir arayışın özü.
Onun evreni
Onun simgesel evreni, değişmezlikleri nedeniyle seçilmiş, gerçeklikten bağışıklanmış ve işlevlerine ara verilmiş, zamanın tozunu toplayan veya resimsel cilaların eklendiği bir tür “ilk resim” tarafından hazırlanmış en sıradan nesnelerden oluşur. Ve bu diyaframı “düşürmek”, gerçeklikle ilgili soyut olanı ortaya çıkarmak için bir bahane. Manzaralarının veya kendi deyimiyle “ülkelerin” motifleri bile her zaman görünür gerçeklikten alınmıştır: “Sürekli hayattan çalışıyorum” (Morandi 1929-1930).
Sergi, Maria Cristina Bandera tarafından tasarlandı ve küratörlüğünü üstlendi, Milano Belediyesi tarafından desteklendi, yapımcılığı Palazzo Reale, Civita Mostre e Musei ve 24 ORE Cultura – Gruppo 24 ORE tarafından Bologna Kent Müzeleri Sektörü işbirliğiyle yapıldı. Morandi Müzesi, ana sponsor Unipol Grubu ve sergi sponsoru Bper Banca sayesinde yaratıldı.