Kongre, büyük ABD otoyolları boyunca bir elektrikli araç şarj istasyonu ağı kurmak için milyarlarca dolar ayırdı. Quebec’te zaten bir tane var ve eyaletin derinliklerine kadar uzanıyor. Sistem, elektrikli otomobillerin başarısı için şarja erişimin ne kadar önemli olacağına dair bir fikir veriyor.
Geçenlerde, pil hammaddeleri hakkında bir makale için Montreal’in 350 mil kuzeybatısındaki küçük bir kasaba olan La Corne’deki bir lityum madenini ziyarete giderken Quebec’in ağını denemeye karar verdim.
Ford Mustang Mach-E’mle La Corne’a ulaşmak bir esneme gibi görünüyordu. Ama sonra eyaletin kamu kuruluşu Hydro-Québec tarafından inşa edilen bir şarj istasyonları zinciri olan Elektrik Devresini öğrendim.
Kaldığım şehir olan Val d’Or’a giden otoyol boyunca düzenli aralıklarla hızlı şarj cihazları var. Elektrik Devresi, Quebec’te bir arabayı bir saatten daha kısa sürede şarj edebilen 700 yüksek voltajlı ünite de dahil olmak üzere 3.700 şarj cihazına sahiptir. Bu, Quebec’in yarısından daha az insanı olmasına rağmen, New York Eyaleti’nin sahip olduğu hızlı şarj cihazlarının neredeyse iki katı. (Quebec, New York’un kara kütlesinin 10 katından fazlasına sahip.) Hydro-Québec, 2030 yılına kadar 2.500 hızlı şarj cihazına sahip olmayı planlıyor.
Tesisin sözcüsü Jonathan Côté bana, “Amacımız, Quebec’in tamamının erişilebilir olmasını sağlamaktı” dedi.
Neredeyse tamamen hidroelektrik santralleri tarafından beslenen ağ, kağıt üzerinde iyi görünüyordu, ancak yedi aylık elektrikli araç sahipliği bana birçok şarj cihazının çalışmadığını öğretti. Elektrik Devresinin farklı olacağını ummuştum.
Ağ henüz her yerde değil. Val d’Or’a gideceğim otoyol olan Route 117 boyunca yaklaşık 150 millik bir boşluk var. Büyük bir av hayvanı koruma alanının bulunduğu bölgedeki elektrik şebekesi, yüksek performanslı bir hızlı şarj cihazını güvenilir bir şekilde destekleyemeyecek kadar sivilceli.
Dört tekerlekten çekişli temel model My Mustang, yaklaşık 210 mil menzile sahip ancak bu, ülkü koşullarında tam şarj ile. Normalde pil ömrünü korumak için yüzde 80’e kadar şarj ediyorum – çoğu otomobil üreticisinin ve pil uzmanının önerdiği bir şey – bu bana yaklaşık 170 mil kullanılabilir bir menzil sağlıyor. Hata için büyük bir marj değil.
Elektrikli araçlarla uzun yolculuklar yapan bazı insanlar, bunu yapmanın daha fazla planlama gerektirdiğini ve çok daha fazla belirsizlik içerdiğini keşfettiklerinde hayal kırıklığına uğradılar. Soru yok: Mevcut piller bir benzin deposu kadar kullanışlı değil.
Bunu bir macera ya da acı olarak görebilirsin. Çoğu zaman evde şarj ediyorum, yani benzin istasyonlarında vakit geçirmiyorum ve çok para biriktiriyorum. Yardımcı programım, galon başına yaklaşık 1 ABD Doları eşdeğerini ücretlendiriyor. Nadir yol gezilerinde şarj için harcadığım fazladan zaman, iyi bir ticaret gibi görünüyor.
Yine de gergindim. 840 mil hızla gidiş-dönüş, elektrikli Mustang’deki en uzun yolculuğum olacaktı. Otoyoldan geçen geyiğe dikkat etmem konusunda uyarılmam beni daha iyi hissettirmedi. Quebec’in bu bölümünde geyik çiftleşme mevsimi ve yay avı mevsimi başlıyordu. Oklu ve yaylı insanlar tarafından takip edilen seks delisi geyiklerle dolu bir ormanda mahsur kaldığımı hayal ettim.
Elektrik Devresi, Quebec’te bir arabayı bir saatten daha kısa sürede şarj edebilen 700 yüksek voltajlı ünite de dahil olmak üzere 3.700 şarj cihazına sahiptir. Kredi… New York Times için Brendan George Ko
Hazırlanmak için Mustang’i bir uyku tulumu, bir çadır ve kurtarma ekibini beklemem gerekirse kraker ve peynirle doldurdum. Ücretler için tıslamak için Elektrik Devresi uygulamasını indirdim ve cep telefonu kapsama alanının olmadığı yerlerde şarja izin veren bir akıllı kart sipariş etmeye çalıştım. Ancak Elektrik Devresi web sitesi bir ABD adresi girmeme izin vermiyor. (Hidro-Québec sözcüsü Bay Côté, kuruluşun kartı sınırın güneyinde kullanılabilir hale getirmeye çalışacağını söyledi.)
Yolculuğa yaklaşık iki saat kala, Montreal’in kuzeyinde, parlak mavi-beyaz Elektrik Devresi hızlı şarj cihazlarının bulunduğu bir dinlenme alanında şarj etmek için durdum. Şarj cihazını çalıştırmak için uygulamayla biraz uğraşmak zorunda kaldım – neredeyse tüm şarj istasyonları biraz farklı çalışıyor, bu da baş ağrısına neden olabiliyor. Ama çok geçmeden pilime tatmin edici bir oranda kilovat pompalamaya başladı.
Elektrikli araç yolculuklarının sırrı, şarj duraklarını yemeklerle veya zamanın diğer değerli kullanımlarıyla aynı zamana denk getirmektir. E-postayı kontrol ettim, bir iş konferans görüşmesini aradım ve yakındaki bir restorandan tavuk salatası sipariş ettim. Bitirmeden önce uygulama, Mustang’in pilinin yüzde 80 doluluk oranına ulaştığını bildirdi.
Mont-Tremblant kayak merkezi bölgesinin kuzeyinde, otoyol iki şeride doğru daraldı ve medeniyet belirtileri azaldı. Sürücü hoştu; Onlarca göl ve nehir geçtim. Taze kesilmiş kütüklerle dolu kamyonlar kuzeyden aşağı indi.
Bir sonraki şarj durağı, birkaç saat sonra, bir benzin istasyonunda ve av bıçakları, otomobil parçaları ve sığır sarsıntısı satan bir marketteydi. Elektrik Devresi şarj cihazları biraz yersiz görünüyordu.
Tesla’yla güneye giden bir adam yanaştı ve araçlarımız hakkında sohbet ettik. Yaklaşık 90 mil güneyde bir Tesla süper şarj cihazına giderken doldurma yapıyordu. (Tesla’nın ağı çoğu insanın yaşadığı güney Quebec’te yoğunlaşmıştır.) Dört kişilik bir aile elektrikli bir Hyundai’ye geldi.
New York Eyaleti’ndeki 113.000’e kıyasla Quebec’in yolda 150.000 elektrikli aracı var, bu da her yerde şarjın mülkiyeti nasıl teşvik edebileceğinin bir göstergesi.
Ardından Val d’Or yolundaki şarj ağında büyük bir boşluk oluştu. 25 mil kala otele vardım ama otoparktaki Hydro-Québec tarafından işletilmeyen şarj cihazı bozuktu. Şans eseri, birkaç mil ötede belediye binasının yanında bir Elektrik Devresi hızlı şarj cihazı vardı. Toplanan karanlıkta erkekler yakındaki piknik masalarında bira içiyordu.
Val d’Or ve çevresinde çok sayıda şarj cihazı var ve şaşırtıcı sayıda elektrikli araç sahibi var. Nissan Leaf kullanan belediye başkanı Sébastien D’Astous ile röportaj yaptığım Amos kasabasındaki belediye binasının otoparkında ücretsiz şarj cihazı var.
Bölgeyi Parlamentoda temsil eden Sébastien Lemire, Chevrolet Bolt’a sahip. Yasama oturumları için Ottawa’ya gitmenin zor olduğunu söyledi, özellikle pillerin çok daha az enerji depolayabildiği sert kışlarda. Lemire, menzili en üst düzeye çıkarmak için sıcağı kapatıp kalın eldivenler, çizgi ve çizmeler ördüğünü söyledi.
Bay Lemire ile tanıştığım kafenin karşısında bir Elektrik Devresi şarj cihazı vardı, ancak fişe takmaya çalıştığımda tatsız bir sürprizle karşılaştım. Şarj cihazı çalışıyordu, ancak cep telefonu planımdaki tüm dolaşım verilerini tüketmiştim. İnternet bağlantısı olmadan Elektrik Devresi uygulaması çalışmaz ve eve gidemezdim.
Val d’Or’daki otele geri dönmeye yetecek kadar suyum vardı ve burada cep telefonu planımı hızla yükseltebildim. Ayrıca, dönüş yolculuğu için yakıt doldurduğum otelin arkasında hırpalanmış ama işlevsel bir şarj cihazı keşfettim.
Yine, şarj istasyonu çölünü bu sefer sık ve şiddetli sağanak yağışlarla geçmek zorunda kaldım. Mustang’in ekranına göre, bir sonraki Elektrik Devresi istasyonuna 25 mil yedekle gidebilecektim. Ama bu akıcı bir tahmin. Yağmur ön camı döverken ve hata payı azalırken arabanın yazılımının yeniden hesaplanmasını izledim: 24 mil, sonra 23, 22 ve benzeri.
Gerçekten ihtiyacım olmayan ısıyı kapattım ve marj dengelendi ve hatta yükselmeye başladı. Yedekte 30 mil ile yaptım. Sonra bir korku daha. Şarj cihazlarından markete kadar yürümem zaman aldı, gökyüzü açıldı ve şimşekler çaktı. Şarj cihazları karardı.
Neyse ki, elektrik kesintisi kısa sürdü. 1.000 milden fazla sürdüm ve şarj için 63.79 Kanada doları veya yaklaşık 48 dolar harcadıktan sonra güvenli bir şekilde eve döndüm, benzinin bana maliyetinin yaklaşık üçte biri. Hiç geyik görmedim ve yay avına çıkmayı planlamıyorum, ama eğer bu kadar istekli olsaydım, artık iz sürme alanına emisyonsuz olarak ulaşabileceğimi biliyorum.
Geçenlerde, pil hammaddeleri hakkında bir makale için Montreal’in 350 mil kuzeybatısındaki küçük bir kasaba olan La Corne’deki bir lityum madenini ziyarete giderken Quebec’in ağını denemeye karar verdim.
Ford Mustang Mach-E’mle La Corne’a ulaşmak bir esneme gibi görünüyordu. Ama sonra eyaletin kamu kuruluşu Hydro-Québec tarafından inşa edilen bir şarj istasyonları zinciri olan Elektrik Devresini öğrendim.
Kaldığım şehir olan Val d’Or’a giden otoyol boyunca düzenli aralıklarla hızlı şarj cihazları var. Elektrik Devresi, Quebec’te bir arabayı bir saatten daha kısa sürede şarj edebilen 700 yüksek voltajlı ünite de dahil olmak üzere 3.700 şarj cihazına sahiptir. Bu, Quebec’in yarısından daha az insanı olmasına rağmen, New York Eyaleti’nin sahip olduğu hızlı şarj cihazlarının neredeyse iki katı. (Quebec, New York’un kara kütlesinin 10 katından fazlasına sahip.) Hydro-Québec, 2030 yılına kadar 2.500 hızlı şarj cihazına sahip olmayı planlıyor.
Tesisin sözcüsü Jonathan Côté bana, “Amacımız, Quebec’in tamamının erişilebilir olmasını sağlamaktı” dedi.
Neredeyse tamamen hidroelektrik santralleri tarafından beslenen ağ, kağıt üzerinde iyi görünüyordu, ancak yedi aylık elektrikli araç sahipliği bana birçok şarj cihazının çalışmadığını öğretti. Elektrik Devresinin farklı olacağını ummuştum.
Ağ henüz her yerde değil. Val d’Or’a gideceğim otoyol olan Route 117 boyunca yaklaşık 150 millik bir boşluk var. Büyük bir av hayvanı koruma alanının bulunduğu bölgedeki elektrik şebekesi, yüksek performanslı bir hızlı şarj cihazını güvenilir bir şekilde destekleyemeyecek kadar sivilceli.
Dört tekerlekten çekişli temel model My Mustang, yaklaşık 210 mil menzile sahip ancak bu, ülkü koşullarında tam şarj ile. Normalde pil ömrünü korumak için yüzde 80’e kadar şarj ediyorum – çoğu otomobil üreticisinin ve pil uzmanının önerdiği bir şey – bu bana yaklaşık 170 mil kullanılabilir bir menzil sağlıyor. Hata için büyük bir marj değil.
Elektrikli araçlarla uzun yolculuklar yapan bazı insanlar, bunu yapmanın daha fazla planlama gerektirdiğini ve çok daha fazla belirsizlik içerdiğini keşfettiklerinde hayal kırıklığına uğradılar. Soru yok: Mevcut piller bir benzin deposu kadar kullanışlı değil.
Bunu bir macera ya da acı olarak görebilirsin. Çoğu zaman evde şarj ediyorum, yani benzin istasyonlarında vakit geçirmiyorum ve çok para biriktiriyorum. Yardımcı programım, galon başına yaklaşık 1 ABD Doları eşdeğerini ücretlendiriyor. Nadir yol gezilerinde şarj için harcadığım fazladan zaman, iyi bir ticaret gibi görünüyor.
Yine de gergindim. 840 mil hızla gidiş-dönüş, elektrikli Mustang’deki en uzun yolculuğum olacaktı. Otoyoldan geçen geyiğe dikkat etmem konusunda uyarılmam beni daha iyi hissettirmedi. Quebec’in bu bölümünde geyik çiftleşme mevsimi ve yay avı mevsimi başlıyordu. Oklu ve yaylı insanlar tarafından takip edilen seks delisi geyiklerle dolu bir ormanda mahsur kaldığımı hayal ettim.
Elektrik Devresi, Quebec’te bir arabayı bir saatten daha kısa sürede şarj edebilen 700 yüksek voltajlı ünite de dahil olmak üzere 3.700 şarj cihazına sahiptir. Kredi… New York Times için Brendan George Ko
Hazırlanmak için Mustang’i bir uyku tulumu, bir çadır ve kurtarma ekibini beklemem gerekirse kraker ve peynirle doldurdum. Ücretler için tıslamak için Elektrik Devresi uygulamasını indirdim ve cep telefonu kapsama alanının olmadığı yerlerde şarja izin veren bir akıllı kart sipariş etmeye çalıştım. Ancak Elektrik Devresi web sitesi bir ABD adresi girmeme izin vermiyor. (Hidro-Québec sözcüsü Bay Côté, kuruluşun kartı sınırın güneyinde kullanılabilir hale getirmeye çalışacağını söyledi.)
Yolculuğa yaklaşık iki saat kala, Montreal’in kuzeyinde, parlak mavi-beyaz Elektrik Devresi hızlı şarj cihazlarının bulunduğu bir dinlenme alanında şarj etmek için durdum. Şarj cihazını çalıştırmak için uygulamayla biraz uğraşmak zorunda kaldım – neredeyse tüm şarj istasyonları biraz farklı çalışıyor, bu da baş ağrısına neden olabiliyor. Ama çok geçmeden pilime tatmin edici bir oranda kilovat pompalamaya başladı.
Elektrikli araç yolculuklarının sırrı, şarj duraklarını yemeklerle veya zamanın diğer değerli kullanımlarıyla aynı zamana denk getirmektir. E-postayı kontrol ettim, bir iş konferans görüşmesini aradım ve yakındaki bir restorandan tavuk salatası sipariş ettim. Bitirmeden önce uygulama, Mustang’in pilinin yüzde 80 doluluk oranına ulaştığını bildirdi.
Mont-Tremblant kayak merkezi bölgesinin kuzeyinde, otoyol iki şeride doğru daraldı ve medeniyet belirtileri azaldı. Sürücü hoştu; Onlarca göl ve nehir geçtim. Taze kesilmiş kütüklerle dolu kamyonlar kuzeyden aşağı indi.
Bir sonraki şarj durağı, birkaç saat sonra, bir benzin istasyonunda ve av bıçakları, otomobil parçaları ve sığır sarsıntısı satan bir marketteydi. Elektrik Devresi şarj cihazları biraz yersiz görünüyordu.
Tesla’yla güneye giden bir adam yanaştı ve araçlarımız hakkında sohbet ettik. Yaklaşık 90 mil güneyde bir Tesla süper şarj cihazına giderken doldurma yapıyordu. (Tesla’nın ağı çoğu insanın yaşadığı güney Quebec’te yoğunlaşmıştır.) Dört kişilik bir aile elektrikli bir Hyundai’ye geldi.
New York Eyaleti’ndeki 113.000’e kıyasla Quebec’in yolda 150.000 elektrikli aracı var, bu da her yerde şarjın mülkiyeti nasıl teşvik edebileceğinin bir göstergesi.
Ardından Val d’Or yolundaki şarj ağında büyük bir boşluk oluştu. 25 mil kala otele vardım ama otoparktaki Hydro-Québec tarafından işletilmeyen şarj cihazı bozuktu. Şans eseri, birkaç mil ötede belediye binasının yanında bir Elektrik Devresi hızlı şarj cihazı vardı. Toplanan karanlıkta erkekler yakındaki piknik masalarında bira içiyordu.
Val d’Or ve çevresinde çok sayıda şarj cihazı var ve şaşırtıcı sayıda elektrikli araç sahibi var. Nissan Leaf kullanan belediye başkanı Sébastien D’Astous ile röportaj yaptığım Amos kasabasındaki belediye binasının otoparkında ücretsiz şarj cihazı var.
Bölgeyi Parlamentoda temsil eden Sébastien Lemire, Chevrolet Bolt’a sahip. Yasama oturumları için Ottawa’ya gitmenin zor olduğunu söyledi, özellikle pillerin çok daha az enerji depolayabildiği sert kışlarda. Lemire, menzili en üst düzeye çıkarmak için sıcağı kapatıp kalın eldivenler, çizgi ve çizmeler ördüğünü söyledi.
Bay Lemire ile tanıştığım kafenin karşısında bir Elektrik Devresi şarj cihazı vardı, ancak fişe takmaya çalıştığımda tatsız bir sürprizle karşılaştım. Şarj cihazı çalışıyordu, ancak cep telefonu planımdaki tüm dolaşım verilerini tüketmiştim. İnternet bağlantısı olmadan Elektrik Devresi uygulaması çalışmaz ve eve gidemezdim.
Val d’Or’daki otele geri dönmeye yetecek kadar suyum vardı ve burada cep telefonu planımı hızla yükseltebildim. Ayrıca, dönüş yolculuğu için yakıt doldurduğum otelin arkasında hırpalanmış ama işlevsel bir şarj cihazı keşfettim.
Yine, şarj istasyonu çölünü bu sefer sık ve şiddetli sağanak yağışlarla geçmek zorunda kaldım. Mustang’in ekranına göre, bir sonraki Elektrik Devresi istasyonuna 25 mil yedekle gidebilecektim. Ama bu akıcı bir tahmin. Yağmur ön camı döverken ve hata payı azalırken arabanın yazılımının yeniden hesaplanmasını izledim: 24 mil, sonra 23, 22 ve benzeri.
Gerçekten ihtiyacım olmayan ısıyı kapattım ve marj dengelendi ve hatta yükselmeye başladı. Yedekte 30 mil ile yaptım. Sonra bir korku daha. Şarj cihazlarından markete kadar yürümem zaman aldı, gökyüzü açıldı ve şimşekler çaktı. Şarj cihazları karardı.
Neyse ki, elektrik kesintisi kısa sürdü. 1.000 milden fazla sürdüm ve şarj için 63.79 Kanada doları veya yaklaşık 48 dolar harcadıktan sonra güvenli bir şekilde eve döndüm, benzinin bana maliyetinin yaklaşık üçte biri. Hiç geyik görmedim ve yay avına çıkmayı planlamıyorum, ama eğer bu kadar istekli olsaydım, artık iz sürme alanına emisyonsuz olarak ulaşabileceğimi biliyorum.