Serginin başlığı, “henüz karanlık olmadığı” alacakaranlık anını çağrıştırıyor, ışık hala dim ve görünür olanın bireysel hafıza, tarihsel tabakalaşma ve kimlik yapısı arasındaki kesişme noktası haline geldiği yer. Sergi projesi, asla tarafsız veya objektif olmayan, ancak her zaman öznel algı ve zamanın üzerine yazılması ile filtrelenen kültürel bir cihaz olarak manzaranın doğası üzerine bir yansıma anlamına gelir. Bu şekilde, Nicola Nannini ve Silvia Vinci tarafından sunulan manzaranın anlatıları, olası tüm hikayelerden ikisi haline gelmez ve sergi, ziyaretçiyi deneyimini temsil edilen gerçekliğe dönüştürmeye davet eder. Resimli eserler ve metin arasındaki toplantı, binalardan, yollardan, pasörlerden ortaya çıkan, toprak, tarih ve öznellik arasında iç içe bir yaratmak, vizyon ve yorum arasında bir keşif, görüntünün kalıcılığı ve parçalanması arasında bir keşif yaratan ses akışına – gerçek ve hayali – hayat verir.