17 Mayıs 1938’de Torino’da doğdu. Gazetecilik kariyerine 1959’da günlük gazete Tuttosport’ta başladı. 1996-1998 yılları arasında iki yıl süreyle direktörlüğünü de üstlendi. Kariyeri boyunca İtalyan ve yabancı günlük ve haftalık gazetelerde çalıştı. Che Guevara, Muhammed Ali, Fidel Castro, Rigoberta Menchù, Silvia Baraldini, Subcomandante Marcos ve Diego Armando Maradona gibi ünlü kişilikler hakkında yüzlerce röportaj yaptı, televizyon programları tasarlayıp sundu ve belgesel filmler çekti. Birçoğu arasında ikonik olan, onu Roma’da Muhammed Ali, Sergio Leone, Robert De Niro ve Gabriel García Marquez ile akşam yemeğinde neşeyle gösteren fotoğraf olmaya devam ediyor.
“İzolasyon ve yalnızlık pahasına bile akıntıya karşı koyabilen insanlar her zaman ilgimi çekmiştir – dedi. Latin Amerika’nın öyküsünü ironik ve görünüşte önemsiz öyküler, haberler aracılığıyla anlatabilen arkadaşım Eduardo Galeano, ‘yolculuk gitmekle olur’ dedi, bu öykülerin sizi nereye götüreceğini asla bilemezsiniz. tümünde “.
Tanıştığı karakterlerden, “eleştirel düşünmeyi, aslında karmaşık düşünmeyi ve her şeyden önce kendi kırılganlığını göstererek olduğu gibi olma özgürlüğünü solumayı” öğrendiğini açıkladı. Ve en iyi buluşmanın, dedi, “bir sistemi, bir kültürü yıktığı için en büyüğü olan Muhammed Ali ile olan toplantı olduğunu söyledi. siyah bir Amerikalının hayatta sahip olamadığı her şeyi sıraladı: “Herkesin uğruna savaşacağı, uğruna savaşacağı bir toprağı vardır… herkes. Sadece bizim, sadece Amerika’nın siyahlarının bir referans ülkesi yok”. Ne yazık ki savaşları büyük değişiklikler yaratmadı, ama kaybettiğini söylemek istemiyorum.”
Ancak başarılı olmadan tanışmak isteyeceği karakter “kesinlikle Nelson Mandela’ydı. Birbirimizin peşinden koştuk: bir kez ben yapamadım, bir kez o yapamadı. Marcello Mastroianni ile röportajı kaçırdığım gibi onu da kaybettim.” , bir zamanlar nazik ve ironik kişi”.
1981’de Başkan Sandro Pertini’den yılın en iyi televizyon muhabiri olarak Saint Vincent Ödülü’nü aldı. 2003 yılında SIAE meclisine seçildi ve İtalyan yazarların dergisi Vivaverdi’yi tasarlayan ve yaratan komitenin bir parçasıydı. 2007’de belgesel film yapımcıları için dünyanın en prestijli ödülü olan Berlinale Kamera Ödülü’nü kariyerinden aldı.
Kariyeri boyunca sekiz Dünya Kupası ve yedi Olimpiyatın yanı sıra düzinelerce dünya boks şampiyonasını takip etti. Ayrıca Orta ve Güney Amerika popüler müziği üzerine dört bölüm ve programdan oluşan bir Caz Tarihi üretti. 2017’de Giuseppe De Marzo ile yaptığı “Così va il mondo” adlı kitap röportajında Minà, en zayıfların haklarına özel bir dikkatle elli yıllık gazeteciliği anlattı ve 2020’de “Storia di un boxeur latino” otobiyografik kitabını yayınladı. . 2019 yılında Napoli’nin fahri vatandaşlığını aldı.
“İzolasyon ve yalnızlık pahasına bile akıntıya karşı koyabilen insanlar her zaman ilgimi çekmiştir – dedi. Latin Amerika’nın öyküsünü ironik ve görünüşte önemsiz öyküler, haberler aracılığıyla anlatabilen arkadaşım Eduardo Galeano, ‘yolculuk gitmekle olur’ dedi, bu öykülerin sizi nereye götüreceğini asla bilemezsiniz. tümünde “.
Tanıştığı karakterlerden, “eleştirel düşünmeyi, aslında karmaşık düşünmeyi ve her şeyden önce kendi kırılganlığını göstererek olduğu gibi olma özgürlüğünü solumayı” öğrendiğini açıkladı. Ve en iyi buluşmanın, dedi, “bir sistemi, bir kültürü yıktığı için en büyüğü olan Muhammed Ali ile olan toplantı olduğunu söyledi. siyah bir Amerikalının hayatta sahip olamadığı her şeyi sıraladı: “Herkesin uğruna savaşacağı, uğruna savaşacağı bir toprağı vardır… herkes. Sadece bizim, sadece Amerika’nın siyahlarının bir referans ülkesi yok”. Ne yazık ki savaşları büyük değişiklikler yaratmadı, ama kaybettiğini söylemek istemiyorum.”
Ancak başarılı olmadan tanışmak isteyeceği karakter “kesinlikle Nelson Mandela’ydı. Birbirimizin peşinden koştuk: bir kez ben yapamadım, bir kez o yapamadı. Marcello Mastroianni ile röportajı kaçırdığım gibi onu da kaybettim.” , bir zamanlar nazik ve ironik kişi”.
1981’de Başkan Sandro Pertini’den yılın en iyi televizyon muhabiri olarak Saint Vincent Ödülü’nü aldı. 2003 yılında SIAE meclisine seçildi ve İtalyan yazarların dergisi Vivaverdi’yi tasarlayan ve yaratan komitenin bir parçasıydı. 2007’de belgesel film yapımcıları için dünyanın en prestijli ödülü olan Berlinale Kamera Ödülü’nü kariyerinden aldı.
Kariyeri boyunca sekiz Dünya Kupası ve yedi Olimpiyatın yanı sıra düzinelerce dünya boks şampiyonasını takip etti. Ayrıca Orta ve Güney Amerika popüler müziği üzerine dört bölüm ve programdan oluşan bir Caz Tarihi üretti. 2017’de Giuseppe De Marzo ile yaptığı “Così va il mondo” adlı kitap röportajında Minà, en zayıfların haklarına özel bir dikkatle elli yıllık gazeteciliği anlattı ve 2020’de “Storia di un boxeur latino” otobiyografik kitabını yayınladı. . 2019 yılında Napoli’nin fahri vatandaşlığını aldı.