Sergi şu şekilde açılıyor: Alberto Magnelli ve Corrado Cagli iki savaş arasındaki ilk soyut deneyimin ardından sürgünden en güncel sanatsal deneyimleri getiren kişi. Sergilenen sanatçıların deneyleri, çoklu malzeme duyarlılığına dönüşüyor Alberto Burritarafından araştırılan yeni mekansal boyutlardan Lucio Fontana ama aynı zamanda Edmondo Bacci, Gino Morandis, Tancredi Parmeggiani, Cesare Peverelli ve Gianni Dova. 1940'lı yılların sonlarından itibaren resimsel önerilerini onaylamaya başlayan yeni kuşaklar, işareti keşfeden deneyimlere doğru ilerlemektedir. Carla Accardi, Achille Perilli ve Antonio Sanfilippoama aynı zamanda devrimci özellikler üstlenebilecek bir jest. Emilio Vedova. Değerli tablosunda renk ve tonlar akıyor Afro Basaldella ve Mario Nannidiğer akranları ise gerçekliğe dair her türlü çıkarımı veya referansı aşan, somut ve nesnel bir gerçeklik inşa etmekle ilgileniyorlar: bu durum Gillo Dorfles, Bruno Munari, Atanasio Soldati, Gianni Monnet. Ve hala bunu beğenenler var Renato Birolli, Ennio Morlotti ve Antonio Corpora yoğun resimsel yüzeyler önererek doğaya bakmaya devam edenler ya da tam tersine, şu anda sanat üzerinde önemli bir etkiye sahip olan atom evrenini irdeleyenler, tıpkı şu anda olduğu gibi. Enrico Baj, Guido Biasi ve Mario Persico. Bu arada sanatçılar da bu yeni boyutta son derece özerk bir duyarlılıkla yer alıyorlar: Renata Boero, Regina, Paola Levi Montalcini ve Grazia Varisco. Sergi, bu dönemde oluşan ve bu mekanları kendilerine mal ederek sonraki on yılda yeni boyutlara taşıyan bir grup sanatçıyla son buluyor: Toti Scialoja, Gastone Novelli, Mario Nigro, Enrico Castellani, Gianni Colombo ve Agostino Bonalumi. Ayrıca eserleri sergileniyor Piero Dorazio, Plinio Mesciulam, Alberto Moretti, Cesare Peverelli, Giulio Turcato ve Arnaldo Pomodoro1950'lerin ortasındaki ilk resimsel deneyimlerine.