“Beş tanesi müdür yardımcısı olarak olmak üzere on üç yıl geçirdiğim gazeteyi yönetmek için yirmi iki yıl çalıştığım editoryal gruba duyguyla dönüyorum. Via del Tritone'deki tarihi binaya dönmek ve tutkulu yaşamı yeniden keşfetmek. On iki yıl önce geride bıraktığım, pek çok genç yeteneğin desteklediği yetkin editör ekibi, hem ürperten hem de böylesine büyük bir mücadele için gerekli enerjiyi veren bir duygu.” Böylece Alessandro Barbano'nun fonu bugünden itibaren Massimo Martinelli'nin yerini aldığı 'Messaggero' yönünde başlıyor.
“Yeni maceram bir geçiş döneminde başlıyor” diye yazıyor Barbano – İtalya, teknik hükümetler tarafından vekil olarak parlamenter fizyolojiye iki kez zarar veren on yılın ardından yeniden harekete geçiyor. Ama hâlâ insanların olduğundan daha fazla konuştuğu bir ülke. Aşırı konuşmanın iki biçimi vardır: her şeyin siyasete dönüştüğü siyasallaşma; ve gerçek olanın ve bir süre için de sanal olanın siyah veya beyaz olarak tanımlandığı kutuplaşma. Messaggero'nun müdürü, “Herkese açık düşünce özgürlüğü yanılsamasının ardında, fikir virüsü kalitesiz bir demokrasi yaratıyor” diyor ve şöyle açıklıyor: “İtalya kamusal söylemin hasta olduğu bir ülke” olsa da “ikisi için de” Yıllardır aynı düşman ve aslında hareketsiz olan ülke (…) yeniden hareket etmeye başladı”.
Barbano, “Siyasetin mevcut iki kutuplu yapısında görevdeki hükümetin alternatifi yok” diye yazıyor ve ona göre “programlar ve dillerin uzlaşmazlığından dolayı muhalefet hâlâ rekabetçi bir seçeneği temsil etmekten uzak”. Ancak “bu tek başına Giorgia Meloni'nin mücadelesini zaten kazanmış saymak için yeterli bir neden değil”. “Barbano, ne olacağını Il Messaggero'nun her zaman geliştirdiği eleştirel ruh ve bağımsızlıkla değerlendireceğimizi garanti ediyor” ve bunu “başkentin kalbinden, olağanüstü bir gözlem noktasından” yapacağız. “Eleştirel, empatik ama bağımsız, kimseye zarar vermeyen, haberi “karmaşıklığı içinde, kelimelerin gerektirdiği saygı ve sevgiyle” “şüphe ve doğrulama yöntemiyle” anlatacak. Barbano, “Gerçeğin sözlüğü, şeylerin makul bir ölçüsüdür. Üstlendiğim bağlılığın en derin anlamı burada yatıyor”, diye bitiriyor Barbano.
“Yeni maceram bir geçiş döneminde başlıyor” diye yazıyor Barbano – İtalya, teknik hükümetler tarafından vekil olarak parlamenter fizyolojiye iki kez zarar veren on yılın ardından yeniden harekete geçiyor. Ama hâlâ insanların olduğundan daha fazla konuştuğu bir ülke. Aşırı konuşmanın iki biçimi vardır: her şeyin siyasete dönüştüğü siyasallaşma; ve gerçek olanın ve bir süre için de sanal olanın siyah veya beyaz olarak tanımlandığı kutuplaşma. Messaggero'nun müdürü, “Herkese açık düşünce özgürlüğü yanılsamasının ardında, fikir virüsü kalitesiz bir demokrasi yaratıyor” diyor ve şöyle açıklıyor: “İtalya kamusal söylemin hasta olduğu bir ülke” olsa da “ikisi için de” Yıllardır aynı düşman ve aslında hareketsiz olan ülke (…) yeniden hareket etmeye başladı”.
Barbano, “Siyasetin mevcut iki kutuplu yapısında görevdeki hükümetin alternatifi yok” diye yazıyor ve ona göre “programlar ve dillerin uzlaşmazlığından dolayı muhalefet hâlâ rekabetçi bir seçeneği temsil etmekten uzak”. Ancak “bu tek başına Giorgia Meloni'nin mücadelesini zaten kazanmış saymak için yeterli bir neden değil”. “Barbano, ne olacağını Il Messaggero'nun her zaman geliştirdiği eleştirel ruh ve bağımsızlıkla değerlendireceğimizi garanti ediyor” ve bunu “başkentin kalbinden, olağanüstü bir gözlem noktasından” yapacağız. “Eleştirel, empatik ama bağımsız, kimseye zarar vermeyen, haberi “karmaşıklığı içinde, kelimelerin gerektirdiği saygı ve sevgiyle” “şüphe ve doğrulama yöntemiyle” anlatacak. Barbano, “Gerçeğin sözlüğü, şeylerin makul bir ölçüsüdür. Üstlendiğim bağlılığın en derin anlamı burada yatıyor”, diye bitiriyor Barbano.